Fark ettim de… Yaş aldıkça anneme benziyorum! Zamanında burun kıvırdığım birçok davranışını, şimdilerde yaparken buluyorum kendimi. Kırmızı bir ruju vardı mesela. Nefret ederdim kırmızıdan. Bir de ruj yani… “Ayy bu ne anne yaa, sürme şunu.” derdim. Şarkı söyleyerek...
“Kadın dediğin…” diye başlayan cümleler vardır ya hani, ben pek haz etmem o cümlelerden. Bir kalıba sığdırılamaz ki kadın dediğin. Her kalıp sığ kalır çünkü kadının derinliğine. O yüzden “Kadın dediğin…” kısımların bir adım ötesine geçmek lazım...
Kim ne diyor